2.Sunday - 3:13
3.Lost A Number, Found A King - 6:03
4.Man Without A Name - 2:41
5.Clockwork Man - 2:44
6.Cocaine - 4:59
7.Shades Of Grey - 3:36
8.High On A Mountain - 2:31
9.Andwella - 3:15
10.Midday Sun - 3:40
11.Take My Road - 3:22
12.Felix - 4:16
13.Goodbye - 2:17
*Dave Lewis - Guitar, Keyboards, Vocals
*Nigel Portman Smith - Bass
*Gordon Barton - Drums
with
*Bob Downes - Flute, Percussion, Chinese Bells, Tam Tam
*Wilgar Campbell - Drums
Gitarzysta i klawiszowiec D.Lewis, basista Paul Hanna oraz
perkusista Wilgar Campbell zaczynali swoją karierę muzyczną jako The
Method w roku 1967.
Na początku swojej
drogi muzycznej często występowali w klubie The Maritime w rodzimym Belfaście.
Klub ten odwiedzał również młody gitarzysta Gary Moore i był to pierwszy
przystanek Vana Morrisona i jego grupy Them.
W 1968 roku The Method postanowili przenieść się do Londynu
co doprowadziło do zmiany nazwy zespołu na Andwella’s Dream i podpisaniu
kontraktu płytowego z wytwórnią CBS Records.
Uległ również zmianie skład zespołu. Do Londynu nie pojechał już P.Hanna
a W.Campbell wkrótce opuścił D.Lewisa. Z nowymi muzykami lider grupy wszedł do
studia nagraniowego i rozpoczął nagrywanie debiutanckiej płyty zespołu zatytułowanej
„Love & Poetry”.
Album ukazał się w
1969 roku , wszystkie utwory napisał D.Lewis, który też dobrał sobie do
współpracy N.Smitha oraz G.Bartona. Na płycie usłyszymy w jednym nagraniu „Felix” byłego perkusistę
W.Campbella a w paru utworach wspiera grupę znany m.in. z późniejszej współpracy z Egg, Bob
Downes.
„Love & Poetry” zawiera muzykę melodyjną, z rozmytymi
partiami czy to gitary czy fletu mająca w sobie jednak dość energii aby w
utworze „Sunday” zbliżyć się do cięższego brzmienia z bardzo ekspresyjną
solówką lidera. Spokojne akustyczne dźwięki towarzyszą nam w utworze „The Days Grew Longer For Love” w którym w miarę jak się rozwija D.Lewis
pokazuje pazurki w nakładających się solach gitarowych. Mamy tutaj do czynienia
z dojrzalszą formą psychodeliczną, brak tu tej młodzieńczej ikry tej naiwności
ale są za to już bardziej przemyślane struktury – chociaż nie do końca.
Przebojowe „Man Without a Name” lekko, swobodnie płynie ku wybrzeżom tonącym w
mroku nastoletniości. „Clockoword Man” natomiast urozmaica płytę odrobiną wodewilowego
szaleństwa a „Felix” utrzymany jest w mocno
psychodelicznej otoczce spotęgowanej przez pomysłowe wprowadzenie kompresji.
Kilka utworów posiada folkowe inklinacje co na brytyjskim rynku muzycznym
powoli zaczęło być wykorzystywane przez inne zespoły.
I jest to jeszcze ten
psychodeliczny folk, który już za chwilę choćby za sprawą Fairport Convention
przemieni się w folk rock i stanie się odrębnym stylem muzycznym.
W 1970 roku D.Lewis zmienił nazwę zespołu , odciął drugi
człon i zaczął występować jako Andwella. Nagrał dwie płyty „World’s End” /70/
oraz „People’s People” /71/ a następnie rozwiązał zespół.
„Love & Poetry” grupy Andwella’s Dream jest jedną z tych
płyt brytyjskiej psychodelii, którą każdy fan tej muzyki powinien mieć na
półce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz