1. Here I Go Again - 3:24
2. Donovan's Reef - 4:18
3. It's So Nice To Have Love - 3:25
4. Baby, You're Driving Me Crazy (Barry Melton) - 2:43
5. Crystal Blues - 6:18
6. For No Reason - 3:55
7. I'll Survive - 2:28
8. Maria - 3:30
9. My Girl (Barry Melton) - 2:16
10.Doctor Of Electricity (Barry Melton) - 3:58
*Country Joe McDonald - Vocals, Guitar
*Barry Melton - Vocals, Electric Guitar
*Mark Kapner - Piano
*Mark Ryan - Bass
*Jack Casady - Bass
*Peter Albin - Bass
*David Getz - Drums
Abbie Hoffman i Jerry Rubin
przywódcy Międzynarodowej Partii Młodzieży byli głównymi
inicjatorami zaplanowanej na koniec sierpnia 1968 roku w Chicago
masowej demonstracji protestującej, która miała odbyć się w
trakcie trwania Demokratycznej Konwencji Narodowej. Hoffman i Rubin
chcieli przyciągnąć tysiące demonstrantów poprzez zgromadzenie
ich w Parku Granta aby wyrazili swoją frustrację i poglądy na
temat dyskryminacji rasowej i wojnie w Wietnamie. Całe to wydarzenie
miało być dodatkowo urozmaicone występami na żywo paru zespołów
psychodelicznych z których największą gwiazdą miał być Country
Joe & The Fish.
Jednak
Joe McDonald zaczął obawiać się, że cała ta manifestacja może
wymknąć się spod kontroli i stać się niebezpiecznym miejscem. Po
dłuższym zastanowieniu zdecydował, ze zespół powinien się
wycofać. Przewidywania McDonalda sprawdziły się. Burmistrz Chicago
zaapelował do rządu federalnego po pomoc. Miasto wypełniła armia
25 000 policjantów i żołnierzy, którzy mieli za zadanie chronić
miasto i jeśli to będzie konieczne, działać przeciwko
demonstrantom.
W
trakcie konwencji Demokratów, podczas gdy Aretha Franklin śpiewała
amerykański hymn, 10 000 młodych ludzi zamieniło Park Granta w
tykającą bombę. Niekontrolowana akcja policji doprowadziła do
paru aresztowań oraz zatrucia wielu uczestników gazem łzawiącym.
Bezpośrednią
konsekwencją odmówienia występu w trakcie wiecu było opuszczenie
grupy przez basistę Bruce’a Barthola, który był najbardziej z
muzyków grupy zaangażowany w polityczne ideały. Country Joe &
The Fish właśnie była po wydaniu swojego trzeciego albumu
„Together”. Siłą rzeczy w krótkim czasie posypał się cały
skład zespołu. Na scenie pozostali tylko Joe McDonald i jego
długoletni współpracownik Barry Melton.
Czwarta
płyta zespołu zatytułowana „Here We Are Again” została wydana
w lipcu 1969 roku a wspomogli przy jej nagraniu muzycy występujący
w innych kapelach z San Francisco. To też pokazuje jak ówczesna
scena muzyczna współgrała ze sobą i ciągle ocierała się o
siebie. Przecież oprócz wielu koncertów, codziennie odbywały się
jam session w różnych klubach, dzięki czemu nie było problemu
„wypożyczyć” na chwile danego muzyka.
Tak
więc z grupy Big Brother and the Holding Company pojawił się
bębniarz David Getz oraz grający na dwóch ścieżkach basista
Peter Albin, a z Jefferson Airplane inny basista Jack Casady.
Album
„Here We Are Again” jest pełen kontrastów, podobnie jak
wszystkie wcześniejsze dokonania grupy. Pokazuje on wiele
postępowych aspektów rozwoju McDonalda, głównego twórcę
materiału.
W
sierpniu 1969 roku odbył się słynny festiwal Miłości i Pokoju w
Woodstock, na który zespół po prostu spóźnił się z powodu
zablokowanych dróg. Po występie Richie Havensa, gdzieś tam z tyłu
estrady szwędał się z gitarą pod pachą Joe McDonald. Ktoś
wciągnął go na scenę i nagle znalazł się on przed mikrofonem
twarzą do całego tłumu. Po improwizowanych czterech piosenkach
postanowił zagrać numer, który miał wykonać wraz z zespołem, „I
Feel Like I’m Fixin to Die Rag”.
Kiedy
zaczął prowokować publiczność „dajcie mi F… dajcie mi U…
dajcie mi C… dajcie mi K… jak się to czyta? Jak się to czyta?”
usłyszeliśmy głośna reakcję pół miliona głosów krzyczących
„FUCK” z całej siły. To była najmocniejsza wiadomość, jaką
amerykańska młodzież mogła dać amerykańskiej polityce wojennej,
która odbiła się szerokim echem na całym świecie dzięki płycie
i filmowi dokumentującemu festiwal.
Piąty
i ostatni album grupy został wydany w maju 1970 roku po czym Country
Joe McDonald rozpoczął solową karierę.
A
muzyka? A płyta „Here We Are Again”?
Mam
do ciebie gorąca prośbę. Posłuchaj jej i zakochaj się w niej tak
jak ja, bo warto.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz